Joppe had één van zijn eigenwijze buien. We waren nog geen 10 meter bij zijn voordeur vandaan en meneer ging al midden op straat liggen. Ik laat het altijd even. Dan kan hij inzien dat midden op straat liggen ook zo dolletjes niet is. Ik ga dan zelf achterin de auto zitten en, waarschijnlijk uit medelijden voor mij, sjokt hij dan ook richting de achterdeur van de auto en verlost mij uit mijn lijden. Zo is hij dan ook wel weer.

De wandeling in het bos duurde een eeuwigheid. Bij iedere kruising bleef hij zeker een minuut stilstaan. Mij twijfelachtig aankijkend of ik wel zeker wist dat we de goede kant op gingen? Pas als ik bijna uit het zicht verdwenen was koos meneer eieren voor zijn geld en sjokte hij, in een dramatisch traag tempo, toch maar achter me aan. We deden uiteindelijk anderhalf uur over het stuk wat normaal met gemak binnen een uur afleggen. Goed, wie weet gaat het morgen weer wat beter met hem. Iedereen heeft wel eens een off-day.

Ik voel me prima op zich, op een gruwelijke koortslip na, maar ik voel de stemming ietsje dalen. Bij lange na geen ellendige toestanden hoor. Ik voel simpelweg het verschil tussen de 8 van gisteren en de 6 van vandaag. Meer is het niet. Als het een voldoende blijft de komende dagen, dan ben ik een tevreden mens.

Om 18:00 uur de eerste sessie van Lunar Letters van dit jaar. Daarna een uurtje vrij schrijven. Misschien dat ik weer een keer een Nieuwe Maan reading ga doen voor mezelf. Dat wilde ik weer gaan oppakken, dus dit kan ik mooi doen na de Lunar Letters sessie.

Morgenmiddag onverwacht een extra wandeling met Joppe. Altijd goed. Als het aan mij ligt wandel ik iedere doordeweekse dag met hem. Heerlijk.

Voor nu wens ik jullie een hele fijne avond. X